Skip to main content

Abstract Architecture #61

De ruimte is mooier dan het object - Lees het editoriaal

Dit nieuwe nummer van Abstract richt de aandacht op de versmelting van bouwwerk en stedelijke ruimte. In welke mate houdt de architectuur, de kunst van de ruimte, rekening met de verhouding tussen buitenruimte en binnenruimte?

Architectuur in woorden gieten is geen abstracte oefening, maar een praktische noodzaak. Anders blijft de ruimte, de beoordeling van de ruimte, hopeloos opgesloten of onmachtig. Het zou mooi zijn, een architectuur waarvan de binnenruimte, of de buitenruimte, ons aantrekt, ons verheft, ons spiritueel meesleept, en lelijk als de binnenruimte ons vermoeit of afstoot.

Het gaat in de eerste plaats om de stedelijke ruimte zelf. De openbare ruimte is één met de stadsvorm en dan vooral met de compositie. De stedelijke ruimte ondersteunt de stadsactiviteiten: de ruimte bepaalt de stad als stedelijk gebied.

De openbare ruimte past in een punctuele en topologische perceptie die de stad ziet als een organisatie die door de aanwezigheid van architectuur, van kenmerkende ‘objecten’, wordt gestructureerd. Het stedelijke kan omschreven worden als datgene wat de ruimte vormgeeft, waarbinnen de objecten en de vorm zich in verhouding tot elkaar bevinden. Zo komen we tot een globale en duidelijke indeling van de stad.

Christian Ruby zegt dat ‘ons bestaan samenvalt met de ervaring van de stad, met een universum van relaties, die zowel gebouwd als opgebouwd zijn’, en dat wij in die relatie, met het oog op de stadsstructuur en in het bijzonder de perceptie die wij ervan hebben, een ‘activiteit ontwikkelen die door die structuur gedragen wordt en erop inwerkt’.

De architectuur als geheel, die de stad als kader neemt, laat een ruimte spreken. Met andere woorden, dit bevestigt de hoofdrol die een ruimte speelt in de creatie van het denkbeeldige. Pas dan komt wat Norberg-Schulz ‘het genie van de ruimte’ noemt, tot leven.
Waar de architectuur echter helemaal om draait, is dat ze niet alleen een bijzondere individuele rol mogelijk maakt, maar ook een bredere collectieve dramaturgie op stedelijke schaal.

Als we de stedelijke ruimte metaforisch benaderen, is de stad het toneel, het theater of de voorstelling van onze passie. De stad wordt door de architectuur in een fysieke ruimte gegoten, waarin een sociaal ‘spel’ wordt gespeeld. Alleen al door haar fysieke aanwezigheid wordt de stad het toneelstuk bij uitstek. Dat van gekruiste blikken, waarbij de gebruiker is wat hij is, met andere woorden degene die kijkt, geniet, onderzoekt …

Nicolas Houyoux
Hoofdredacteur

Inhoud:

Fusion-architectuur Fusion-architectuur

Fujimoto, Rachdi, Laisné & Roussel

De stad verandert in een bos
Chipperfield, beschermheer van de zwarte farao’ s Chipperfield, beschermheer van de zwarte farao’ s

H&P Architects

De baksteen, een symbool voor de stad
De Milanese tweeling De Milanese tweeling

Kientruc O

Architectuur, kinderspel
“Make Europe Great Again” “Make Europe Great Again”

LOT-EK

Containers tegen de crisis
Sculpturaal hart Sculpturaal hart

Mecanoo

Cultuur is macht
Een toren van Babel tegen de honger Een toren van Babel tegen de honger

Jean Nouvel

‘Ceci n’est pas une tour’
Digital Grotesque Digital Grotesque

RO&AD Architects

Van wetenschap tot geschiedenis
Een bepaalde opvatting over convergentie Een bepaalde opvatting over convergentie

Mauricio Pezo & Sofia von Ellrichshausen

De onderstelling van het archaïsche
Een nieuwe symboliek voor Justitie Een nieuwe symboliek voor Justitie

Shigeru Ban

Een nieuwe tempel voor de klokkenmakerij

Kas Oosterhuis

Niet teveel vorm graag!
Structure exosquelette Structure exosquelette

AGi Architects

Intimiteit in de architectuur
Silhouet op menselijke maat Silhouet op menselijke maat

Enota

De plooibaarheid van architectuur
De hybride structuur binnen de architectuur De hybride structuur binnen de architectuur

Dersyn Studio

Meer grijze materie voor minder grijs materiaal

Bestel hier